‘รศ.ดร.พิชาย’ แซะ! รัฐบาลไทย เอื้อนายทุน-ไปไกลกู่ไม่กลับ ความเหลื่อมล้ำไม่มีวันลดลงได้

แต่บางประเทศรัฐบาลไม่ดำเนินการใดๆ หรือดำเนินการแบบไม่เอาจริงเอาจังกับการขจัดการผูกขาดทางเศรษฐกิจ ก็เท่ากับเป็นการเปิดทางให้นายทุนใหญ่ดำเนินการผูกขาดทางเศรษฐกิจอย่างสะดวกสบาย หรือที่แย่กว่านั้น ในบางประเทศ รัฐบาลมีมาตรการเกื้อหนุนต่อการผูกขาดทางเศรษฐกิจของนายทุนใหญ่ ซึ่งทำให้การผูกขาดยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้น ส่งผลให้รายได้และทรัพยากรส่วนใหญ่ของสังคมถูกดูดเข้าไปสู่หลุมดำของกลุ่มทุนผูกขาด ผลลัพธ์คือประเทศนั้นจะมีความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสังคมสูง ดังที่เกิดขึ้นในประเทศไทยในปัจจุบัน ซึ่งความเหลื่อมล้ำสูงเป็นลำดับสามของโลก

นอกจากเอื้อต่อนายทุนผูกขาดแล้ว รัฐบาลไทยก็ไปไกลจนกู่ไม่กลับ ด้วยการเปิดช่องให้รัฐวิสาหกิจบางแห่งตั้งบริษัทลูก อาศัยทรัพยากรของรัฐเข้าไปประกอบการธุรกิจแข่งกับเอกชน ซึ่งสร้างความไม่เป็นธรรมในการแข่งขันขึ้นมาในแวดวงธุรกิจเหล่านั้น มิหน้ำซ้ำบรรดาบริษัทลูกของรัฐวิสาหกิจทั้งหลายได้ตั้งเงินเดือนผู้บริหารและพนักงานในอัตราที่สูง และยังจัดสรรค์ผลประโยชน์อื่นๆทั้งในรูปเงินโบนัสและสวัดิการอื่นๆอีกมากมาย

หากสถานการณ์ยังเป็นอย่างนี้ต่อไป ความเหลื่อมล้ำก็ไม่มีวันลดลงได้ ซ้ำยังจะเพิ่มมากขึ้นด้วยซ้ำไป หากต้องการลดความเหลื่อมล้ำจริง ไม่ใช่สักแต่พูดไปวันๆ ต้องจัดการกับการผูกขาดอย่างจริงจัง จะเริ่มที่บริษัทใด หรือ รัฐวิสาหกิจใด ก็ลองเลือกเอาดูเอง แต่ผมคิดว่าชาวบ้านเขารู้ว่าบริษัท หรือรัฐวิสาหกิจใดบ้างที่ทำธุรกิจแบบผูกขาดอย่างรุนแรง โดยเห็นได้จากกระแสต่อต้านที่เกิดขึ้นเป็นครั้งคราวในสื่อสังคมออนไลน์

ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่รัฐบาลจะไม่รู้ ไม่เห็น หรือไม่ได้ยินเสียงของประชาชน แต่ก็ยังทำเฉย ไม่รู้ไม่ชี้ ท่าทีแบบนี้ทำให้ผู้คนเขาคิดได้ว่า รัฐบาลอาจจะรู้เห็นเป็นใจต่อการผูกขาดทางเศรษฐกิจ และหากเป็นเช่นนั้นจริงก็หมายความว่า รัฐบาลเป็นตัวการหลักที่ทำให้ความเหลื่อมล้ำทางสังคมของไทยดำรงอยู่แบบยั่งยืน”