นายสุรพศ ทวีศักดิ์ นักวิชาการด้านปรัชญา คอลัมนิสต์ผู้ใช้นามแฝงว่า “นักปรัชญาชายขอบ” โพสต์จดหมายเปิดผนึก ถึง นักวิชาการ ปัญญาชน กวี นักเขียนที่ไม่เอาทักษิณ โดยมีเนื้อหาดังนี้
“ผมเคารพสิทธิของคุณที่ต่อต้านสิ่งที่เรียกกันว่า “ระบอบทักษิณ” และชื่นชมการตรวจสอบนักการเมืองในหลายๆ เรื่องของคุณ
แต่จากที่เห็นมา คุณมักอ้างหลักการประชาธิปไตย รัฐธรรมนูญ (บางทีก็อ้างคำสั่งหรือกฎหมายที่เผด็จการเขียนขึ้นซึ่งขัดหลัก rule of law ในระบอบประชาธิปไตย) เพื่อตั้งคำถาม วิจารณ์ ตัดสินว่านักการเมืองทำผิด
ทว่ากลับไม่เคยอ้างหลักการเดียวกันนี้ ตั้งคำถาม วิจารณ์ตัดสินฝ่ายที่ทำรัฐประหารและการกระทำของรัฐบาลทหารเลย ไม่ว่าประชาชนที่ออกมาใช้สิทธิชุมนุมอย่างสงบตามรัฐธรรมนูญจะถูกดำเนินคดีกี่ครั้งๆ ก็ไม่เคยเห็นคุณอ้างรัฐธรรมนูญมาปกป้องสิทธิของประชาชนเหล่านั้น
แต่กรณีพรรคไทยรักษาชาติ (ทษช.) เสนอชื่อแคนดิเดตนายกรัฐมนตรี คุณกางรัฐธรรมนูญ กางกฎหมายมาตัดสินว่าผิดอย่างไรบ้าง ซึ่งผมก็เห็นด้วยกับการที่คุณใช้สิทธิตรวจสอบและเห็นด้วยว่าการเสนอชื่อเจ้า (แม้ในทางนิตินัยจะลาออกจากฐานันดรศักดิ์แล้ว แต่ในทางพฤตินัยยังเสมือนไม่ได้ลาออก) เป็นแคนดิเดตนายกฯ ขัด “หลักการประชาธิปไตย” แต่ไม่เห็นด้วยในเรื่องยุบพรรค เพราะถ้าคุณสมบัติของแคนดิเดตนายกฯ ไม่ถูกต้องตามกฎหมายกำหนด การเสนอชื่อก็เป็นโมฆะและควรจบไป
ปัญหาคือ ทำไมคุณไม่เคยตั้งคำถามว่า การที่พรรคพลังประชารัฐ (พปชร.) เสนอชื่อหัวหน้าคณะรัฐประหาร หัวหน้า คสช.และนายกฯ ในรัฐบาลทหาร มีอำนาจ ม.44 เป็นแคนดิเดตนายกรัฐมนตรีขัด “หลักการประชาธิปไตย” หรือไม่
การเลือกตั้งภายใต้กติกาที่ฝ่ายเผด็จการเขียนขึ้นซึ่งอธิบายไม่ได้ว่าเป็นการเลือกตั้งที่เสรีและเป็นธรรมตามหลักสากล มันขัดหลักการประชาธิปไตยหรือไม่ ก็ไม่เคยเห็นคุณตั้งคำถาม
หรือว่า #หลักการประชาธิปไตย ในทัศนะของพวกคุณมีไว้อ้างตั้งคำถาม วิจารณ์ ตัดสินการกระทำของนักการเมืองเท่านั้น?
กว่าสิบปีมานี้คุณอยู่ได้อย่างไรกับการอ้างหลักการประชาธิปไตย อ้างหลักความสุจริตโปร่งใสตรวจสอบเฉพาะนักการเมืองเท่านั้น แต่ไม่เคยอ้างตรวจสอบฝ่ายที่ทำรัฐประหาร แถมยังเห็นด้วยและอ้างกฎที่ฝ่ายทำรัฐประหารเขียนขึ้นมาเอาผิดนักการเมืองอีก
คุณไม่เคยถาม #สามัญสำนึก ของตัวเองบ้างเลยหรือครับ
คุณยืนมองหน้าตัวเองในกระจกเงาอย่างไม่รู้สึก “อาย” เอาเสียเลยได้อย่างไร
