ในผืนป่าที่เขียวชอุ่มของ อุทยานแห่งชาติคลองลาน แห่งจังหวัดกำแพงเพชร ไม่เพียงมีสายน้ำตกอันยิ่งใหญ่และภูเขาที่โอบล้อม แต่ยังมีสิ่งเล็กๆ ที่แฝงไว้ด้วยความงามและคุณค่า อย่าง “ดอกหูปลาช่อน” หรือ หางปลาช่อน (Lilac tasselflower, Emilia sonchifolia) ที่ชูช่อดอกสีแดงม่วงเล็กๆ ท่ามกลางผืนหญ้า
ดอกหูปลาช่อนเป็นพืชล้มลุกขนาดเล็กในวงศ์ทานตะวัน มีลำต้นตั้งตรงสูงราว 10–50 เซนติเมตร ปกคลุมด้วยขนอ่อนนุ่มที่ทำให้ต้นดูนวลละมุน สีเขียวแกมม่วงของลำต้นและใบชวนให้สังเกต ใบที่โคนต้นมักมีขนาดใหญ่ ปลายใบแหลม โคนกว้างรูปไข่ ขอบหยักเว้าอย่างอ่อนช้อย เมื่อพลิกดูจะเห็นท้องใบสีม่วงแดงตัดกับเขียวเข้มด้านหลัง เกิดเป็นความงามเรียบง่ายที่ไม่แพ้ไม้ดอกชนิดอื่น
ช่อดอกของหูปลาช่อนมักแตกออกเป็นสองแขนง ก้านดอกเรียวยาว ดอกย่อยขนาดเล็กเชื่อมกลีบเข้าด้วยกันเป็นรูปทรงกระบอก ก่อนจะแต่งแต้มสีแดงอมม่วงบนปลายยอด สีสันสดใสนี้คือเครื่องหมายบอกเล่าถึงความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติที่ยังคงหายใจอยู่
แม้จะถูกมองว่าเป็น “วัชพืช” ที่ขึ้นเองตามทุ่งหญ้า พื้นที่ชื้น หรือริมทาง แต่แท้จริงแล้วดอกหูปลาช่อนเป็นตัวแทนของความทรหด อึดทน และการปรับตัวให้อยู่รอดในเขตร้อนของเอเชีย และยังมีคุณค่าด้านสมุนไพรอีกด้วย ทั้งต้นมีรสขมฝาด จัดเป็นยาเย็น ช่วยดับพิษร้อน ทำให้เลือดเย็น และยังสามารถนำมารับประทานสดกับน้ำพริกหรือลาบ เป็นทั้งอาหารและยาในเวลาเดียวกัน
ในสายตาของนักเดินทาง ดอกไม้เล็กๆ เหล่านี้อาจไม่ดึงดูดเท่าความยิ่งใหญ่ของน้ำตก แต่เมื่อได้ก้มมองใกล้ๆ จะเห็นความงามที่ซ่อนอยู่ ซึ่งสะท้อนถึงความอ่อนโยนและพลังชีวิตของธรรมชาติ หูปลาช่อน จึงไม่ใช่เพียงพืชริมทาง หากแต่เป็นส่วนหนึ่งของระบบนิเวศที่ทำให้ผืนป่าคลองลานยังคงงดงามและสมบูรณ์ดังที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
