ทุเรียนอ่อนเป็นปัญหาเรื้อรังและเป็นจุดอ่อนของการตลาดทุเรียนไทย เกิดจากการสมคบคิดทำกันของคน 3 กลุ่มคือชาวสวน มือตัด และโรงคัดบรรจุ ซึ่งในปีนี้มีทุเรียนอ่อนส่งออกไปตลาดจีนเยอะมากและในประเทศก็เช่นกันเกิดคดีความฟ้องร้องกันมากมาย หากปล่อยให้เป็นเช่นนี้ประเทศไทยคงสูญเสียตลาดส่งออกให้ประเทศคู่แข่ง และเมื่อวันนั้นมาถึงทุเรียนไทยคงถึงคราวล่มสลาย
การระดมความคิดเห็นของทุกภาคส่วนที่เกี่ยวข้องกับทุเรียนมีผลการประชุมสรุปได้ดังนี้
1.เสนอให้ความอ่อนแก่ของทุเรียนเป็นมาตรฐานบังคับ เพื่อให้มีกฎหมายควบคุมการค้าทุเรียนด้อยคุณภาพอย่างจริงจัง มีบทลงโทษชัดเจนโดยใช้เปอร์เซ็นต์น้ำหนักแห้งเป็นเกณฑ์คือหมอนทองไม่น้อยกว่า 32 ชะนี พวงมณี ไม่น้อยกว่า 30 และกระดุมไม่น้อยกว่า 27 โดยสมาพันธ์ชาวสวนทุเรียนภาคตะวันออกจะยื่นเสนอให้มกอช.เพื่อดำเนินการต่อไปซึ่งอาจใช้เวลานานเป็นปี
2.ในมาตรการระยะสั้น มติที่ประชุมเห็นตรงกันให้กำหนด 10 วันอันตรายของทุเรียนอ่อนในแต่ละรุ่นแล้วเสนอผู้ว่าราชการจังหวัดของแต่ละจังหวัดใช้อำนาจทางปกครองป้องปรามอย่างเข้มงวด
3.จุดกำเนิดของทุเรียนอ่อนมาจากสวนดังนั้นจึงต้องให้สวนทุเรียนที่ผลิตเพื่อส่งออกมีระบบการจัดการที่ดีหรือมี GAP และสามารถตรวจสอบย้อนกลับได้ โดยเจ้าหน้าที่ด่านตรวจพืชต้องเข้มงวดตรวจสอบใบรับรอง GAP อย่างจริงจังเพื่อให้โรงคัดบรรจุรับซื้อทุเรียนจากสวนที่มี GAP เท่านั้น
ทุเรียนอ่อนจะหมดไปหากชาวสวน มือตัด และล้ง มีจิตสำนึกเห็นแก่ประโยชน์ของชาติเป็นส่วนรวม ละทิ้งความเห็นแก่ตัวแค่นั้นเอง สวพ.6 ขอความร่วมมือชาวสวนทุเรียนไม่ขายทุเรียนอ่อนเพื่อความยั่งยืนในอาชีพ
