ประเทศนี้ไม่ได้ถูกทำร้ายจากตำรวจ แต่จากรัฐบาลที่ไม่เคยซื่อสัตย์กับประชาชนรัฐบาลไทยทุกยุคมีทักษะอย่างหนึ่งเหมือนกันคือ “ชี้นิ้วให้คนอื่นผิดก่อนเสมอ” และตำรวจคือเหยื่อที่ถูกเลือกง่ายที่สุด เพราะมีภาพจำ มีข่าว มีเรื่องราวพร้อมให้สังคมด่า แต่ตัวรัฐบาลกลับลืมบอกประชาชนว่า คอร์รัปชันในกระทรวงอื่น ๆ หนักหนาและซับซ้อนยิ่งกว่า ตั้งแต่โครงการพันล้าน หมื่นล้าน ไปจนถึงดีลลับเพื่อเอื้อกลุ่มทุนที่ไม่มีใครกล้าแตะ รัฐบาลรู้ทุกอย่าง แต่เลือกนิ่งเฉย—เพราะผลประโยชน์มันมากกว่าความจริง
รัฐบาลทุกชุดรู้ แต่แกล้งทำเป็นไม่เห็น เพราะมันคือเครื่องยนต์ของตัวเองทุกครั้งที่มีเรื่องโกง เราจะเห็นรัฐบาลพูดประโยคเดิมจนคนไทยจำได้ขึ้นใจว่า “เราจะปราบคอร์รัปชันอย่างจริงจัง” ทั้งที่การปราบโกงจริง ๆ หมายถึงการรื้อเครือข่ายอำนาจของตัวเอง ตัดคนในพรรคของตัวเอง ทุบผลประโยชน์ของผู้สนับสนุนตัวเอง ไม่มีรัฐบาลไหนกล้าทำ เพราะมันเท่ากับทำลายเสาเอกของอำนาจตัวเอง การปล่อยให้คอร์รัปชันดำรงอยู่ จึงไม่ใช่ความบกพร่อง—แต่เป็นความตั้งใจ
สื่อและอินฟลูที่รู้แต่ไม่พูด คือเพื่อนร่วมอาชญากรรมของรัฐบาล รัฐบาลจะโกงไม่ได้เลยถ้าสื่อกล้าฉายไฟให้ถูกจุด แต่วันนี้ สื่อจำนวนหนึ่งกลับเลือกไล่ล่าคลิกแทนไล่ล่าความจริง เพราะถ้าตีข่าวใหญ่เกี่ยวกับกระทรวงหลักหรือโครงการระดับชาติ จะกระทบผู้มีอำนาจ บางสำนักก็กลัวงบสนับสนุนลด บางคนกลัวตำแหน่งสั่น อินฟลูบางรายก็เอาแต่สร้างดราม่าตำรวจ เพราะมันง่ายกว่า ปลอดภัยกว่า และได้เงินกว่า สุดท้าย สื่อกับอินฟลูบางคนกลายเป็นเหมือน “ยามเฝ้าประตูให้รัฐบาลโกงง่ายขึ้น”
ตำรวจดีคือแรงงานหนักของรัฐ แต่ถูกใช้เป็นโล่กำบังความล้มเหลวของรัฐบาล ตำรวจดีเป็นหมื่นเป็นแสนทำงานแบบไม่เคยมีวันหยุด ไม่มีกะ ไม่มีโอที ไม่มีความมั่นคง แต่กลับต้องรับคำด่าทุกครั้งที่ระบบรัฐล้มเหลว เพราะรัฐบาลชอบโยนงานให้ตำรวจเป็นคนรับหน้าแทน ทั้งคดีที่ควรเป็นของหลายหน่วยงาน ทั้งปัญหาสังคมที่นโยบายรัฐจัดการไม่ได้ ตำรวจกลายเป็นผู้แบกทุกอย่าง ทั้งที่รัฐบาลต่างหากคือผู้สร้างปัญหาแล้วโยนให้ตำรวจไปดับไฟแทนโดยไม่เคยรับผิดชอบแม้แต่น้อย
ถ้ารัฐบาลกล้าที่จะโกง ประชาชนต้องกล้าที่จะเลือกพรรคที่พร้อมหักคอโครงสร้างโกงครั้งใหญ่
หากเลือกตั้งรอบหน้า พรรคการเมืองใดไม่กล้าประกาศ “ปฏิรูปคอร์รัปชันทั่วทั้งราชการ” อย่างชัดเจน—เปิดข้อมูลรัฐทั้งหมด ตรวจสอบโครงการทุกกระทรวง ยกเลิกงบลับ ปราบซื้อเสียง และลดอำนาจข้าราชการที่เปิดช่องโกง—แปลว่าพรรคนั้นไม่ได้ต้องการพัฒนาประเทศ แต่ต้องการสืบทอดระบบโกงเดิมเพื่อค้ำอำนาจตัวเอง ประชาชนไม่ควรให้คะแนนแม้แต่หยดหมึกเดียว ประเทศนี้ไม่ต้องการรัฐบาลหน้าตาดี แต่ต้องการรัฐบาลที่กล้าตัดผลประโยชน์ของตัวเองเพื่อนำประเทศออกจากหลุมเน่าที่ขุดกันมาหลายสิบปี
